Quick Search

ยอมสูญสิ้น...คือความหวัง! พระนางเธอ...รอเวลาถึงสามสิบปี พุทธศักราช ๒๑๔๒ วันที่ ๒๓ กุมภาพันธ์

สมเด็จพระนเรศวรเหยียบหงสาวดี!

แก้วกัลยาแผ่นแผ่นดิน / ตนยันดี

พระสุพรรณกัลยา ขัตติยนารี ณ ใจกลางหงสาวดี จะดำรงพระชนมาเช่นไร เมื่อพระนเรศวรเจ้า พระน้องยา แทงพระนาง คือผู้ประกาศอิสรภาพ! “รอเถิด...อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ต้องเป็นไป เราควร

ตายกันมาช้านาน จะต้องตายในครั้งนี้จะเป็นไร รอเถิด... รอทำหน้าที่สุดท้ายรวมกัน แต่วันนี้...เราได้ปลื้มเปรม กับอิสรภาพของไทย เราตายในอิสระ...ชอบกว่าตาย โดยมีตรวนแห่งความไรเกียรติยศจองจำ เกียรติยศ มิได้อยู่ที่ตาย เกียรติยศ อยู่ที่ตายอย่างไรดี ในการศึก ขุนศึกพายจริงๆ มิใช่ศัตรู ขุนศึกมักเสียรู ด้วยศัตรู และนารี สตรีมิใช่สองหัตถา หากทั้งกายาคือ ศัตราภัยเ พระสุพรรณกัลยาเป็นเฉกนี้

สุริยวรรมัน / ทนยันดี

สรี ศิลา อัปสรา สลัก ปฏิมานุสรณ์แห่งรัก สุริยวรรมัน

สรีก็คือ.....สตรี สรีก็มีความงามของสรี สรีก็มีสุขและโศกของสรี สุขเช่นไรเล่า โศกเช่นไรเล่า.... จากศิลาแกร่งแต่ละกอนถูกเกลาสลัก แปรความกราน เป็นกลมกลึง แปรกระดางเป็นนุ่มนวล แปรศิลาไร้ชีวิต เป็นเทพอัปสร เริงราย.....

สรีอัปสรเทพทั้งสิ้น สุริยวรรมันจำลองจากนาง....ชลันธรี ชลันธรีคือสรีในดวงใจ...สุริยวรรมัน!

อธิราชา / ตนขันดี

พระนเรศวรเจ้า พระผู้ให้อิสระไทย พระผู้รับประสบ ชัยะทุกทั่ว พระผู้หยั่งรูวา...อิสรภาพ มิไขแคที่ทรง หลังนำจากสุวรรณภิงคาร อิสรภาพ...ต้องหลั่งโลหิตแลกรักษาไว้อย่างแน่นอน

เช่นนี้ ตลอดพระชนมาแห่งมหาราชพระองค์นี้ จึงใช้ ปฐพีเป็นแท่นบรรทม แลใช้พระอุระเป็นเกราะกำบัง เอกราช และอิสรภาพ ใหสมคำ ไทย พระนเรศวรเจ้า พระฯไม่เคยคำนึงถึงองค์

นอกจาก..รบ...รบ...เพื่อแผ่นดิน!