Quick Search

มีความยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้รับมอบหมายให้มาเขียนถึงวิหยาสะกำ ผู้แปลเรื่องเกอิชา ซึ่งได้ติดตามอ่านมาตลอด ด้วยความพอใจใน เนื้อเรื่องและสำนวนการแปลของเธอ

จำได้ว่านามปากกาวิหยาสะกำ”นี้เคยปรากฏคู่กับ'มนันยา”อยู่เสมอ ใน นิตยสารลลนา แต่หลังจากนั้นจู่ๆก็เงียบหายไป เมื่อได้พบอีกครั้งหนึ่งใน “พลอยแกมเพชร” จึงดีใจเหมือนได้เจอเพื่อนเก่า

ยังจำได้ว่าสมัยนั้นมีจดหมายผู้อ่านเขียนมาติชมในลลนาว่า ชอบฝีมือ การแปลของวิหยาสะกำมากกว่ามนันยา ซึ่งทำเอามนันยาหงอยไปเหมือนกัน ได้เจอสหายศึกเก่าแก่อีกครั้งอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน ผู้อ่านจะได้ทัศนา ยุทธศิลป์อันงดงามเป็นที่เพลิดเพลิน

ส่วนสหายศึกทั้งสองก็จะได้ประลองฝีมือและฝึกปรือให้ดียิ่งๆขึ้นไป ไม่หงอยเหงาเหมือนร่ายอาวุธอยู่แต่ผู้เดียว