Quick Search

วิรดา ยกมือขึ้นเช็ดนํ้าตาตัวเอง

พร้อมกับหลับตาลงแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

เพื่อเรียกขวัญและสติของตัวเอง ก่อนจะลืมตาขึ้นอีกครั้ง

ซึ่ง ปาณัสม์ ก็ยังจับไหล่เธอไว้แน่น จ้องมองไปที่ดวงหน้าหวานอย่างไม่วางตา

ในดวงตาของเขานิ่งสงบและดูมั่นคง จนเธอสามารถมองเห็นตัวเองในดวงตาคมสีดำสนิทคู่นั้นได้อย่างชัดเจน เนิ่นนานเหมือนตกอยู่ในห้วงฟัน ปาณัสม์ค่อยๆ รั้งเธอเข้าหาตัวอีกครั้ง ใบหน้าของทั้งสองใกล้กันเรื่อยๆ ใกล้...จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจ ใกล้...จนเห็นเงาของกันและกันในแววตา ใกล้...จนใบหน้าทั้งสองเกือบสัมผัสกัน ใกล้...จนวิรดาต้องหลับตา เพื่อข่มอารมณ์หวั่นไหวที่เกิดขึ้น