Quick Search

บนหนทาง 2,000 กว่ากิโลเมตร จากขอบแดนด้านตะวันออกเลียบไปเหนือเทือกเขาหิมาลัยจนสุดแดนด้านตะวันตกของประเทศทิเบต 

ทำให้ข้าพเจ้าได้เห็นโลกที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน ทิวเขาขนาดมหึมาที่พื้นผิวมีแต่ดินแห้งๆ กับหิมะสีขาวเจิดจ้าปกคลุม ทอดเทือกยาวไกลเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด ครั้นผ่านไปถึงทุ่งราบก็เห็นว่ากว้างใหญ่เสียจนเหมือนจะหาขอบเขตไม่เจอ และด้วยความที่อากาศแจ่มใสทำให้เราเห็นโลกกว้างรอบทิศทางได้อย่างแจ่มชัด แม้แต่ทิวเขาที่ทอดตัวอยู่บนขอบฟ้าไกล...และเหนือขึ้นไปก็คือลานดาวพราวตาในเวลาค่ำคืน  ส่วนยามกลางวันแดดจ้า แต่อากาศหนาวเยือกและแห้งจนแก้มของเด็กๆ แดงเรื่อเหมือนลูกตำลึงสุก เมื่อได้ท่องมาถึงบนหลังคาโลก ข้าพเจ้าพยามปะติดปะต่อทำความเข้าใจกับดินแดนที่ได้เยือน ทั้งจากคำบอกเล่าและเอกสารข้อมูลเท่าที่สืบค้นได้ ทั้งนี้เพื่อเล่าถึงเรื่องราวบนแผ่นดินที่อยู่สูงที่สุดในโลกได้ตรงตามข้อเท็จจริงมากที่สุด หรือเป็นภาพที่เป็นอยู่จริงของชาวทิเบตในห้วงคืนวันที่ข้าพเจ้าได้ผ่านไปเยือน