Quick Search

“บ้านร้างน่าเกลียดหลังนั้นคือบ้านในโลกของเธอ แต่นี่คือบ้าน ในโลกของฉันต่างหากเล่า ฉันสร้างขึ้นมาให้ตัวเอง และเผื่อคนที่ฉันรัก ฉันเคยผิดหวังในโลกของเธอ เหมือนเธอผิดหวังอยู่ในตอนนี้

 ผิดหวัง.... สิ้นหวัง...ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร ไม่ว่าใครก็ไม่รัก ไม่มีเยื่อใย มีแต่ ความชิงชัง หรืออย่างดีก็คือไม่แยแส ไม่ไยดีทุกข์สุขแม้แต่น้อย ว่าฉัน จะเป็นหรือตาย

 เกิดมาเปล่าเปลี่ยวอยู่ตัวคนเดียวในโลกตั้งแต่วันที่เกิดมา มองเห็นความว่างเปล่าเบื้องหน้าไปจนกระทั่งวันตาย โลกช่างน่าชิงชัง รังเกียจขนาดไหนเธอคงนึกออก"